كسى است كه در علوّ و بلندى به جايى رسيده باشد كه برتر از ادراك غير باشد، و آنكه مظهر آن (يعنى عبد المتعالى) است كسى است كه در هيچ كمال و بلندى و علوّى كه برايش حاصل مىشود نمىايستد، بلكه به واسطۀ همت و عزم عاليش؛ ترقى و برشدن به بالاتر از آن را مىطلبد، چون او علوّ حقيقى مطلق را؛ كه منزّه از علوّ مكان و منزلت است و برتر از هر قيدى؛ مشاهده كرده است، لذا پيوسته در تمام كمالات علوّ را مىطلبد - آيا نمىنگرى كه برترين خلايق و صاحب بالاترين مراتب مورد خطاب به: قُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْماً، يعنى: و بگو پروردگارا! دانش مرا بيفزاى (114 - طه) قرار گرفته است؟ / (ترجمه اصطلاحات الصوفيه , ج1 , ص90)