كسى را گويند كه خداوند او را به صفت اعاده خود آگاه كرده باشد(چون خداوند هم مبدى و هم معيد است).بنابراين چنين كسى دريافته باشد كه خلق عالم و همه امور به سوى خداوند بازمىگردند؛و او خود به مقامى رسيده باشد كه بتواند به اذن خداوند آنچه بايست به او بازگردد بازگرداند،و سرانجام و عواقب امور را مشاهده كند. / (فرهنگ لغات و اصطلاحات و تعبیرات عرفانی , ج1 , ص574)
كسى است كه خداوند بر بازگردانيدنش او را آگاهى بخشيده است و او بازگردانيدن خلق و تمام امور را به او مشاهد مىكند، لذا به فرمان او آنچه را كه بازگردانيدنش به او واجب و لازم است باز مىگرداند و پايان كار و محل بازگشت خود را در پايان كار خويش و سعادت و نيكبختيش را بهتر از آنچه كه مىباشد مشاهده مىكند. / (ترجمه اصطلاحات الصوفيه , ج1 , ص84)