مَرَافِق: معنا در لغت نامه قاموس

مَرَافِق در اصطلاح

مَرافق

1) محل اجتماع استخوانهاى ذراع و عضد است. موارد استعمال: شستن دست چپ و راست از مرفق (مفرد مرافق) تا انتهاى انگشتان در وضو واجب است. شرح لمعه، كتاب طهارت 2) محلهايى (مانند محل فاضلاب و محل ريختن كود و وسايل ديگر) را گويند كه در احياء زمين از آن‌ها استفاده مى‌شود. جواهر الكلام؛ طلبة الطلبه موارد استعمال: احياء مرافق عام و حريم آن جايز نيست. شرح لمعه، كتاب احياء موات / (اصطلاحات فقهی , ج1 , ص479)

جمع مِرفَق. ريشه آن رفق، به معنى فايده و منفعت رساندن است. لذا نقاطى از منزل مانند چاه، مطبخ و خلا را مرافق مى‌ناميدند. / (فرهنگ اصطلاحات وقف در امپراتوری عثمانی , ج1 , ص118)